ALBİNİZMİN SOSYAL VE PSİKOLOJİK ETKİLERİ

Latince ‘albus’ kelimesinden türeyen ve beyaz anlamına gelen albinizm; deride, gözde ve saçta çok az renk pigmentinin bulunduğu ya da hiç renk pigmentinin bulunmadığı genetik bir hastalıktır. Nadir olarak görülür. Tamamen ortadan kalkması veya iyileştiren bir tedavisi de bulunmamaktadır. 

Albinizm, yaygın olarak bir cilt hastalığı olarak bilinse de sadece bir cilt hastalığı değildir. Halk tarafından “albino” olarak bilinen bu bireyler, zaman geçtikçe görme ile ilgili sorunlar yaşamaktadır.

Albinizmli bireylerde istemsiz göz hareketleri gözükebilir. Bu nedenle bazen kafalarını hareket ettirebilir, eğebilir veya nesneleri daha iyi görmek için gözlerini kısabilirler. Bu onların daha iyi görmelerine olanak sağlar. Göz hassasiyetleri yüzünden çoğu zaman güneş gözlüğü takarlar. 

Çocuklar başta olmakla birlikte çoğu albinizmli bireyde özgüvenle alakalı bir takım sorunlar meydana gelmektedir. Dış görünüşlerindeki farklılıklar özgüvenlerini etkilemekte ve bu durum ilişkilerine de yansımaktadır. 

Çocuklar okul içerisinde diğer arkadaşları tarafından alay edilip, lakap takılmasına maruz kaldıkça kendini diğer insanlardan izole etmeye başlar. Bu izole yaşantı diğerlerinden gelecek incitici sözlerden bir kaçış olarak görülür. Bu durum bu kişilerin hem sosyal becerilerini hem psikolojik iyi oluşlarını etkilemektedir. 

Özellikle çocuklar, okulda akranları tarafından uğradığı zorbalık yüzünden okula gitmek istemeyebilir ve durum aileleri oldukça endişelendirmektedir. Burada öğretmenlerine büyük görev düşmektedir.

Albinizmli çocuğu olan ailelere çocukları ile ilgili yeteri kadar bilgi verilmemesi bu çocukların ilgili psikolojik desteği almasını zorlaştırmaktadır. Örneğin bu çocukar albinizmden kaynaklı görme problemleri yaşadıkları için tahtayı çoğu zaman uzaktan göremezler ve bundan kaynaklı yaşadıkları başarısızlıklar kendilerine olan güveni etkilemektedir. Eğer aileler bu durumu bilmezse veya ilgili olmazsa çocuğa yeteri desteği vermek yerine onu derslerine odaklanmadığı yönünde yargılayıcı bir tutumla eleştirebilirler.

Bu noktada ailelerin albinizm hakkında doğru bilgiler verilmesi çok önemlidir. Ailelere çocuklarının durumunu kabul etmeleri için yeterli zamanı ve desteği vermek gerekir. Onlar iyi olursa çocuklarına da destek olabilir. Çünkü bu bireylerin yaşadığı sorunların üstesinden gelebilmesi için önce bulunduğu durumu kabullenmesi sonra ailelerinden destek almaları hayati önem taşımaktadır.

Albinizmli bireyler “diğerleri gibi olmalıyım böylece normal olabilirim” düşüncesi yüzünden yeteneklerini üst düzeye çıkarmak için kendilerine çok yüklenebilir ve durum onları büyük bir stresin içine sokabilir. Hatta bu durum kişinin kendisine yabancılaşmasına bile yol açabilmektedir. Bu kişilere yeterli destek sistemleri oluşturulduğu zaman, albinizmli bireyler uygun baş etme stratejileri geliştirebilir ve bu stresi azaltabilirler. Burada iş ebeveynlerle birlikte öğretmenlere de düşmektedir. Ne de olsa çocuğun gününün çoğu kısmı okulda geçmektedir. Öğremenlerinin desteği albinizmli bireylerin baş etme stratejilerinde destekleyici önemli bir faktördür.

Albinizme yönelik çeşitli mitlerde bulunmakta ve bunlara beyaz perde de ve kitaplarda rastlanmaktadır. Bu mitler albinizmli kişilerin sihirli güçleri, lanetli, kötü ve zeka geriliği olduğu yönündedir. Bunların bir mit olduğu unutulmamalı ve buna göre hareket edilmelidir.

Tüm yaşadıkları bu zorluklara rağmen onların çok özel ve kar taneleri kadar eşsiz olduklarını söyleyip Dan Brown’ın sözüyle noktalamak isterim:

“Dostum, sen bir Albino olarak doğdun. Başkalarının seni bunun için ayıplamasına izin verme. Bunun seni ne kadar özel kıldığını anlamıyor musun?”

.

.

“Zaman geçtikçe kendine faklı bir açıdan bakmayı öğrenmişti. “Ben safım. Beyazım. Güzelim. Bir melek gibi.”

Beyza KURUÇAY

Kaynakça